Όπως είχε δηλώσει ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: «Οι άνθρωποι αυτοί είναι των λόγων. Τα λόγια, όμως κούρασαν και έφτασαν τον τόπο σε αυτή την κατάσταση. Χρειαζόμαστε λόγο και όχι λόγια».
Και πρόσθεσε: «πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για το λαό και να μην τον ξεχνάμε»
Η δήλωση του Νίκου Φίλη: «Παρακολουθούμε με σεβασμό τον Μακαριώτατο. Η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, πάνω από το 70% των πολιτών, όπως καταγράφεται σε τελευταίες δημοσκοπήσεις, ζητεί να υπάρξει χωρισμός της εκκλησίας από το κράτος»
Η δική μας τοποθέτηση: Πρέπει να τονιστεί, και να καταστεί σαφές, ότι ενώ υφίσταται αυτή η ιδιότυπη σχέση μεταξύ Κράτους - Εκκλησίας, και ενώ γνωρίζετε ότι πολιτεία, Περιφέρεια Αττικής, χρηματοδοτούν Μ.Κ.Ο της εκκλησίας, κάποιοι κληρικοί λειτουργούν κατά το δοκούν καταργώντας στη πράξη το έργο από τη πλευρά της εκκλησίας.
Συγκεκριμένα: Μπορούν να ισχύουν δυο μέτρα και σταθμά επί του ιδίου ζητήματος;
Ενώ στο δήμο Αθηναίων, τόσο ο δήμος, όσο και η εκκλησία, προσφέρουν σε αστέγους, απόρους, ανέργους, κ.α., ημερήσια γεύματα, και όποιος επιθυμεί μπορεί να πάει στα σημεία διάθεσης, να λάβει μια μερίδα, χωρίς να ελέγχεται ποιος είναι, και χωρίς να δίνει αναφορά, ούτε να ακολουθεί κανόνες, στις τοπικές κοινωνίες υπεισέρχεται ο παράγοντας πολιτικά και ιδιοτελή συμφέροντα.
Φιλικά προσκείμενοι κληρικοί, σε τέως και νυν αιρετούς - δημάρχους, λειτουργούν κατά το δοκούν, αρχικά ασκώντας έλεγχο επί των συμμετεχόντων, βάζοντας κανόνες, και διώχνοντας όσους και όσες παραβαίνουν τους '' ιδιότυπους κανόνες'' αποφασίζουμε και διατάσουμε.
Αρχικά καταργούνται στη πράξη τα συνταγματικά δικαιώματα των συμμετεχόντων, ελέγχονται τα προσωπικά τους στοιχεία, δεδομένου ότι για την συμμετοχή απαιτείται η προσκόμιση φορολογικής δηλώσεως κ.α., χωρίς να γνωρίζει κανείς τι χρήση μπορεί να γίνεται λόγω πολιτικών και ιδιοτελών σκοπιμοτήτων - συμφερόντων.
Συνεχίζοντας, αναφέρω ότι σε σχέση με τον πολυπληθή δήμο Αθηναίων, και τις δράσεις δήμου - εκκλησίας, στις τοπικές κοινωνίες ( ο χαρακτήρας είναι πιο στενός ) ισχύει καθεστώς στρατιωτικού τύπου και δεσμευτικού χαρακτήρα, υποχρεώνοντας κάθε συμμετέχοντα - συμμετεχούσα, να παρευρίσκεται καθημερινά ο ίδιος, η ίδια, συγκεκριμένη ώρα στην προσκόμιση της μερίδας.
Αν κάποιοι εκ των συμμετεχόντων έχουν κάποια εργασία, υπόθεση, ασθένεια, δικαστήριο, η οτιδήποτε άλλο, χάνουν το δικαίωμα συμμετοχής, όπως και το φαγητό, δεν δικαιούνται να το πάρουν σε διαφορετική ώρα, δεδομένου ότι απαιτείται να δίνουν αναφορά, και να παρευρίσκονται καθημερινά οι ίδιοι/ες.
Και διερωτώμεθα, πρόκειται για δράσεις της εκκλησίας, η για δράσεις του Ελληνικού στρατού;
Γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός Κράτους - Εκκλησίας δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, όμως, υφίστανται αρκετοί λόγοι και αίτια ώστε να υπάρξει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου