ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ >

Η πολιτική της βιτρίνας: Όταν ο Δήμος φωτίζει πλατείες και σκοτεινιάζει γειτονιές


Η εικόνα της πόλης δεν είναι η πόλη

Σε μια εποχή που η εικόνα μοιάζει να αξίζει περισσότερο από την εμπειρία του πολίτη η δημοτική αρχή του Δήμου Γλυφάδας  έχει επιδοθεί σε μια διαρκή μάχη προβολής. Οι παρεμβάσεις εστιάζουν σε “αναπλάσεις” υψηλής προβολής, ενώ ολόκληρες γειτονιές μένουν παραμελημένες επί δεκαετίες, με τις υποδομές να καταρρέουν κάτω από το βάρος της εγκατάλειψης.

Η ουσία πίσω από την πρόσοψη

Τα έργα αυτά δεν είναι ουδέτερα. Αντί να απαντούν στις πραγματικές ανάγκες της πόλης, εξυπηρετούν μια λογική διαχείρισης που προτάσσει την προβολή και την εκλογική στρατηγική. Οι πόροι όλων των δημοτών αναδιανέμονται προς τις «βιτρίνες», αφήνοντας την καθημερινότητα στο περιθώριο.

Όπως σημείωνε ο Χέρμπερτ Μαρκούζε, «η αισθητική μπορεί να γίνει όργανο καταστολής όταν αποκρύπτει την αλήθεια». Δήμαρχος και διοικούντες οφείλουν να απαντούν πρώτα σε εκείνους που κινούνται και περπατούν σε δρόμους και στενά με κακοτεχνίες, τρύπες , μπαλώματα και χιλιάδες αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια και όχι σε εκείνους που κοιτούν την πόλη από drone.

Μια δημοκρατική πόλη δεν στολίζεται για τους επισκέπτες, αλλά φροντίζει τους κατοίκους της. Όχι μόνο στο φως των πλατειών, αλλά και στις σκιές των πεζοδρομίων της κάθε συνοικίας. 

Έργα βιτρίνας και εγκατάλειψη της καθημερινότητας: Όταν η βιτριολική αισθητική υπερισχύει της ανάγκης

Στον Δήμο Γλυφάδας παρατηρείται ένα φαινόμενο με συνέπειες βαθύτερες από όσο φαίνεται στην επιφάνεια: Η επιμονή , και ειδικότερα του εκάστοτε δημάρχου  σε έργα βιτρίνας. Επεμβάσεις δηλαδή που στοχεύουν περισσότερο στην προβολή, την εικόνα, την επικοινωνία, και λιγότερο, ή καθόλου στη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών.

Στο επίκεντρο αυτής της τακτικής βρίσκονται συχνά οι κεντρικές πλατείες: ξήλωμα και επανατοποθέτηση πλακών, αλλαγή αστικού εξοπλισμού, εγκαίνια νέου φωτισμού και φυτεύσεων, σιντριβάνια κ.ά. Όλα αυτά με φωτογενείς ανακοινώσεις, γραφικά βίντεο, και υποσχέσεις περί «ανάπλασης», «αναβάθμισης» και «αισθητικής ανανέωσης». 

Την ίδια στιγμή, όμως, δεκάδες συνοικίες, απόμακρες ή και κεντρικές, έχουν να δουν ουσιαστική συντήρηση δεκαετίες ολόκληρες. Οι πεζοδρόμοι τους είναι σπασμένοι, οι πλάκες λείπουν ή προεξέχουν, τα φρεάτια είναι φραγμένα, και οι κάτοικοι αναγκάζονται να κινούνται μέσα σε έναν μικρό καθημερινό λαβύρινθο κινδύνου.

Η επιλογή του δημάρχου να κατευθύνει επί έντεκα χρόνια τους πόρους όλων των δημοτών κυρίως σε «σημεία υψηλής ορατότητας» , σε πλατείες και περιμετρικά των πλατειών, ή σε δρόμους που περνούν οι «επισκέπτες»  δεν είναι ουδέτερη. Αντιθέτως, αποτελεί έκφραση μιας βαθύτερης πολιτικής λογικής: αυτής που επιλέγει να εξυπηρετεί την εικόνα και όχι την ουσία. 

Ακόμη πιο προβληματικό είναι το γεγονός πως αυτή η στρατηγική συγκαλύπτεται συχνά με όρους τεχνοκρατικούς. Και όμως, η πολιτική βούληση φαίνεται όχι από τα δελτία Τύπου αλλά από το πού κατανέμονται οι δημοτικοί πόροι μακροπρόθεσμα, και από το αν η διοίκηση έχει πολιτικό σχέδιο για την άρση των ανισοτήτων μεταξύ των συνοικιών.

Η πόλη διοικείται ως θεατρικό σκηνικό

Τα έργα βιτρίνας δεν είναι πάντα κακά. Το πρόβλημα δεν είναι ότι φτιάχνονται οι πλατείες. Το πρόβλημα είναι ότι αυτές φτιάχνονται ξανά και ξανά, τη στιγμή που άλλες περιοχές μένουν χωρίς ούτε τα στοιχειώδη. Όταν το κριτήριο δεν είναι η ανάγκη αλλά η φωτογραφία. Όταν η πόλη διοικείται ως θεατρικό σκηνικό.

Και εκεί ακριβώς βρίσκεται η υποτίμηση του δημότη: όχι απλώς στην παράλειψη των έργων ουσίας, αλλά στην πεποίθηση ότι ο κάτοικος θα πειστεί από ένα φωτισμένο παρτέρι στο κέντρο, από μια απομίμηση συντριβανιού της Κίνας, ενώ κάθε μέρα σκοντάφτει στην ίδια σπασμένη πλάκα έξω από το σπίτι του και η οδός του είναι γεμάτη τρύπες και λακούβες.

Η πολιτική λογοδοσία, σε μια δημοκρατία που αξίζει το όνομά της, δεν κρίνεται στη βιτρίνα. Κρίνεται στο πεζοδρόμιο.

Έργα βιτρίνας: Πού πήγαν τα λεφτά;

Η «ανάπλαση» της πλατείας Καραϊσκάκη στην Τερψιθέα Γλυφάδας έχει κοστίσει πολλές χιλιάδες ευρώ ενώ το κεντρικό της σημείο θα είναι η απομίμηση «φωτισμένο σιντριβάνι». Ωστόσο, η πλατεία παραμένει χωρίς σκιά. Σύμφωνα της κλιματικής αλλαγής τις περισσότερες ώρες της ημέρας είναι αφιλόξενη. Κυρίως με υψηλές θερμοκρασίες και ηλιοφάνεια - καύσωνα. 

Τα εκατομμύρια στην κάτω Γλυφάδα

Εμείς είχαμε προτείνει σαφές σχέδιο που διαμόρφωνε μια πρωτοποριακή παγκόσμια πλατεία με κολώνες και στέγαστρο περιμετρικά, χώρους στάθμευσης, άθλησης, πρασίνου κ.ά, όμως, τα εκατομμύρια τα προορίζουν για την πλατεία που βρίσκετε στο δημαρχείο. Στη δική μας πρόταση δεν υπήρχε σιντριβάνι. Ένας πίδακας νερού που θα λειτουργεί ημερησίως θα καταναλώνει ενέργεια περίπου ίση με όση καταναλώνει ολόκληρη η συνοικία ! Ως μια χώρα που η τιμή της ενέργειας ενοχλεί μεγάλο φάσμα της κοινωνίας η δημοτική σπατάλη για «βιτρίνα» πως αξιολογείται ;

Αντί έργων ουσίας - βιτρίνα

Κάτοικος της ευρύτερης περιοχής αναφέρει: Η κατάσταση με τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια έχει φτάσει σε σημείο να μην μπορούμε να βγούμε από τα σπίτια μας.

Αυτοκίνητα είναι συνέχεια παρκαρισμένα στο πεζοδρόμιο και είναι εμπόδιο για τους πεζούς και για τους οδηγούς.

Οι πεζοί περπατάμε στο δρόμο με τα παιδιά μας με ρίσκο μην μας χτυπήσει αυτοκίνητο.

Να γίνουν τα πεζοδρόμια για τους πεζούς και όχι ανεξέλεγκτο πάρκινγκ.

Η πρόταση που εκμαύλισαν τα κόμματα

Αντί για τα ''έργα βιτρίνας'' έπρεπε να κατασκευαστεί υπόγειο πάρκινγκ σε κάθε συνοικία - πλατεία, διότι, τα περισσότερα κτήρια της πόλης είναι παλιά χωρίς χώρους στάθμευσης. ( Εμείς έχουμε πρόταση ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ που λύνει οριστικά και αυτό το πρόβλημα, όμως , δεν δημοσιοποιείται, διότι , θα το ''αρπάξουν'' τα συμφέροντα. )

Στον δήμο Γλυφάδας και ευρύτερα στις περισσότερες συνοικίες δεν υπάρχουν πεζοδρόμια. Ο πληθυσμός έχει αυξηθεί υπέρμετρα και δεν υπάρχουν πάρκινγκ. Σε κάθε διαμέρισμα συγκροτήματος οικιών χωρίς πάρκινγκ έχουν πάρει τρία - τέσσερα και περισσότερα οχήματα δεσμεύουν όλες τις οδούς ενώ δεν υπάρχουν πεζοδρόμια.

Τι είδους κυβέρνηση και διοίκηση υφίσταται ? Ασχολούνται με τα ''οικόπεδα'' και τις απαγορεύσεις των τροχόσπιτων - αυτοκινούμενων ενώ δεν υπάρχουν πεζοδρόμια. Ένα ''σχέδιο πόλης'' το οποίο διαμόρφωσε πολεοδομικό μπάχαλο και ότι παρανομία κατέβει του κάθε ενός. Ελευθερώστε σε κάθε οδό τα πεζοδρόμια. Τα πεζοδρόμια είναι για τους πεζούς. Δεν είναι για παρτέρια, πάρκινγκ , κάδους και προεκτάσεις επιχειρήσεων.

Το ανεξέλεγκτο της ελεύθερης αγοράς χωρίς ορθό πολεοδομικό σχεδιασμό κατά τον παρελθόντα χρόνο σταδιακά σε πολλές περιοχές διαμορφώνει πολλές παθογένειες. Η υπερσυγκέντρωση στο Ν.Αττικής χωρίς αποκέντρωση αυτούσια αποτελεί παθογένεια.


Η ιδιαιτερότητα

Οι παρεμβάσεις «υψηλής προβολής - αναβάθμισης» γίνονται  στα «σημεία υψηλής ορατότητας» , όμως , όπου δεσπόζουν οι του πελατειακού συστήματος της κομματοκρατίας ,  στελέχη κομμάτων , προϊστάμενοι υπηρεσιών, κ.ά τα πεζοδρόμια γίνονται προεκτάσεις επιχειρήσεων, πάρκινγκ , παρτέρια, και σε όποιο μήκος και ύψος εξυπηρετούν στελέχη και ημετέρους κυρίως της ΝΔ ! Στις περισσότερες οδούς υπάρχουν τα προβλεπόμενα από την νομοθεσία ;


Τα ''έργα'' υλοποιούνται όπου υπάρχουν οι οικίες δημάρχου , αιρετών, προϊσταμένων κ.ά, σε πλατείες , εκκλησίες, κεντρικές οδούς με επιχειρήσεις και ''κομματάκια'' κατά το δοκούν. Γιατί δεν έχουν ολοκληρωθεί ''πεζό & πλακό'' σε πολλές συνοικίες όπως υλοποιήθηκαν  στα «σημεία υψηλής ορατότητας» και κυρίως έπειτα από αιτήσεις ? Δεν είναι σαφής η νομοθεσία ;

Ποιοί πληρώνουν το ''μάρμαρο'' επί έντεκα χρόνια ?

Το σημαντικότερο: Σε πολλές οδούς που γνωρίζουμε ότι έγιναν νέες πεζοδρομήσεις και πλακοστρώσεις από το 2015 και μετέπειτα πλήρωσαν όλοι οι ένοικοι και επιχειρηματίες ? Σύμφωνα με ποιό σύστημα όταν κάνει ένας (1)  ιδιοκτήτης μια αίτηση πεζοδρομείται και πλακοστρώνεται μια ολόκληρη οδός ; Έπειτα από την αίτηση ενός (1) ενοίκου μιας πολυκατοικίας πλακοστρώνεται μια ολόκληρη οδός και υποχρεώνονται με το ζόρι να πληρώσουν όλοι οι υπόλοιποι ;Συνολικά γνωρίζουμε τι ισχύει. 

# Κι όμως, στο σύνολό της η κοινωνία αυτή είναι παράλογη. Γέννησε την ακατάπαυστη ανάγκη να παράγεται, να καταναλώνεται και να υλοποιείται το περιττό,  την ανάγκη να διατηρούνται οι ελευθερίες του ανταγωνισμού ανάμεσα στις τιμές μιας ελεύθερης αγοράς των καρτέλ και της αισχροκέρδειας,  και τέλος την ''ελευθερία'' ενός αυτολογοκρινόμενου ''τύπου'' που πρέπει να είναι υποκριτικός και αρεστός, διότι, αν δεν είναι αρεστός δεν ισχύουν όσα ισχύουν με τους ημετέρους και τα ''παραρτήματα'' της ΝΔ !

Γ.Κ

  • Blogger Comments
  • Facebook Comments

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Item Reviewed: Η πολιτική της βιτρίνας: Όταν ο Δήμος φωτίζει πλατείες και σκοτεινιάζει γειτονιές Rating: 5 Reviewed By: Glyfadaweb
f="https://unpkg.com/video.js/dist/video-js.css" rel="stylesheet">