Ο Γεράσιμος Γεωργάτος γράφει τα παρακάτω.Δηλαδή απέναντι στην βαρβαρότητα του καθεστώτος του Καντάφι αντιπαραθέτει την βαρβαρότητα των βομβαρδισμών, και των σφαγών αμάχων.Τάσεται αναφανδόν λοιπόν η δημάρ με τις χειρότερες εξουσιαστικές δολοφονίες.Μα ελάτε τώρα παιδιά.
Τα φιλαράκια σας στο Πασόκ δεν είχαν ιδιαίτερο πρόβλημα να σφίγγουν το χεράκι αυτού του οποίου θέλετε να βομβαρδίσετε το παλάτι.Και μην ξεχνάμε ότι κάμποσοι από την δημάρ αρθογραφούν στην συνασπισμένη και επαναστατική αυγή.
Μήπως θα πρέπει και κάνας συριζαίος να πληρώσει την νύφη για την έκκληση σε δολοφονίες αμάχων από τους μακρινούς συντρόφους του της δημάρ;;;
''Είναι θεμιτή η επέμβαση στη Λιβύη;
Είναι μια από τις λίγες φορές που η Διεθνής Κοινότητα διασώζει το όνομά της και την τιμή της υιοθετώντας σαφή θέση για όσα συμβαίνουν στη γειτονική Λιβύη. Στις 18 Μαρτίου 2011, το Συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, με ψήφους 10 υπέρ και 5 αποχές, εξέδωσε ψήφισμα που επιτρέπει στα κράτη-μέλη «να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία των πολιτών και των κατοικημένων από αμάχους περιοχών που απειλούνται με επιθέσεις από το λιβυκό καθεστώς».
Την επόμενη ημέρα, 19/3/11, από την Ευρώπη, με πρώτη τη Γαλλία, ξεκίνησε η επέμβαση της Δύσης για την αναχαίτιση και την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος του συνταγματάρχη Καντάφι.
Τα κόμματα της αριστεράς αντέδρασαν σύμφωνα με τη γνωστή από την ψυχροπολεμική περίοδο άκριτη αντιδυτική στάση. Το ΚΚΕ έκανε λόγο για «επίθεση που εξαπέλυσε ο διεθνής ιμπεριαλισμός» και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για «βρώμικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Δύσης εναντίον της Λιβύης» ή ότι «η βαρβαρότητα του Καντάφι δεν αντιμετωπίζεται με νατοϊκή βαρβαρότητα».
Πρόκειται για τη συνήθη επί χρόνια ρητορική που αδυνατεί να αναγνωρίσει την αυτονομία και την αυταξία του πολιτικού φιλελευθερισμού και των αξιών της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, επειδή αποτελούν δημιούργημα της αστικής τάξης και του δυτικού πολιτισμού.
Δεν είναι τυχαίο που ουδέποτε καταδικάστηκαν, αλλά αντιθέτως επιδοκιμάστηκαν από την παραδοσιακή αριστερά οι «εξαγωγές σοσιαλισμού» στην Ουγγαρία, την Τσεχοσλοβακία και αλλού, όπως και οι άριστες σχέσεις της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ με ουκ ολίγα αυταρχικά καθεστώτα του λεγόμενου τρίτου κόσμου, τα οποία ενίσχυε οικονομικά και στρατιωτικά ως αντιτιθέμενα στον ιμπεριαλισμό.
Στο όνομα ενός αφελούς αντιδυτικισμού και ενός αφελούς και μεροληπτικού πασιφισμού, τα κόμματα της αριστεράς έρχονται σε αντίθεση με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά και με τα αισθήματα και τα αιτήματα των εξεγερμένων για δυτική βοήθεια, που κατά τα άλλα τους εκθειάζουν, όμως με τη στάση τους είναι έτοιμα να ανεχθούν τη σφαγή τους και την επανεπικράτηση του δικτάτορα Καντάφι, οποίος είναι και ο αποκλειστικός υπεύθυνος για το ναυάγιο κάθε διπλωματικής διεξόδου.
Καλώς λοιπόν πράττουν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις που επιχειρούν να ανακόψουν την εμφύλια βαρβαρότητα, ώστε να αποκατασταθεί η ομαλότητα και να υπάρξουν δημοκρατικές εξελίξεις στη Λιβύη.
Ακόμα και ο εύλογος ισχυρισμός πως αυτό που προέχει είναι τα πετρέλαια και οι ενεργειακές ανάγκες της Δύσης, δεν ακυρώνει το ηθικό χρέος της υπεράσπισης των δικαιωμάτων και της διάσωσης των αμάχων, γι` αυτό τα κόμματα της αριστεράς θα έπρεπε να ταχθούν υπέρ της δυτικής επέμβασης.
- Όλοι οι ισχυρισμοί απο όλα τα στρατόπεδα υποκρύπτουν σκοπιμότητες, και κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει απόλυτα ποιό είναι το προτιμότερο και ενδεδειγμένο ως εφαρμόσιμο, διότι όλες οι ενέργειες σε τέτοια φαινόμενα εμπεριέχουν θετικά και αρνητικά, και ουδείς μπορεί να ισχυρίζεται ως φασίστας οτι κατέχει την απόλυτα ενδεδειγμένη στρατηγική.(Η Δημοκρατία εχει ευτελιστεί σε τέτοιο βαθμό σήμερα βάση αυτών που γνωρίζουμε, οπότε ως βασικός ισχυρισμός είναι λεκτικό ναυάγιο ως όρος, εκτός εαν ο Γεράσιμος Γεωργάτος είναι κάτοικος σε άλλο πλανήτη και δεν εχει τις βασικές προσλαμβάνουσες.)
- Ενδεικτικό Παράδειγμα το 60% απέχει των εκλογών και το 40% υπερψηφίζει κάποιους, πως ονομάζεται αυτό το μοντέλο Δημο Κρατίας οταν αποδεδειγμένα το 60% απαξιώνει γνωρίζοντας το έλλειμα Δημοκρατίας και Δημοκρατικών διαδικασιών;
- Όσο για τις αξιές της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας ο Γεράσιμος Γεωργάτος φάσκει και αντιφάσκει, δεν είναι ξεκάθαρος και υποκρύπτει υποκρισία στην διαδικασία γραφής του.
Ο πρωτεργάτης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου