Σχολείο χωρίς τέχνη - School without arts

ΤΕΤΑΡΤΗ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013

Με λύπη μας διαπιστώνουμε ότι την κατάργηση του τομέα Γραφικών τεχνών και την καρατόμηση της Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης στο Τεχνολογικό Λύκειο ακολουθεί η πλήρης υποβάθμιση της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης σε ολόκληρη της Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Ειδικότερα από το σύνολο των μαθημάτων τέχνης που σύμφωνα με το ισχύον ωρολόγιο πρόγραμμα διδάσκονταν στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Ελεύθερο Σχέδιο, Γραμμικό Σχέδιο, Αρχιτεκτονικό Σχέδιο, Ιστορία Τέχνης στο ΓΕΛ, Εικαστικά σε όλες τις τάξεις του Γυμνασίου και πλήθος καλλιτεχνικών μαθημάτων στα ΕΠΑΛ ΕΠΑΣ) πλέον, σύμφωνα με τα νέα ωρολόγια προγράμματα του Γυμνασίου και του Λυκείου θα διδάσκεται μόνο το μάθημα των Καλλιτεχνικών στην Α’ Γυμνασίου καθώς και το αγνώστου μέχρι σήμερα γνωστικού αντικειμένου και «ορφανό» επιστημονικής υποστήριξης μάθημα: «Πολιτισμός –Δραστηριότητες Τέχνης»  στις Β’ και Γ’ Γυμνασίου. Σημειωτέον ότι το προαναφερόμενο «μάθημα» που κινείται στο πνεύμα της πρότασης Β΄, η οποία είχε αποσυρθεί σε προηγούμενη φάση από το Υπουργείο για να επανέλθει δριμύτερη, αποτελεί «αντικείμενο» το οποίο ο μαθητής καλείται να επιλέξει μεταξύ επτά παρόμοιων «αντικειμένων»!.

Ενώ λοιπόν, με βάση τις εξαγγελίες του ίδιου του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, προσδοκούσαμε την ουσιαστική υποστήριξη της καλλιτεχνικής παιδείας  και την αναγνώριση της εικαστικής αγωγής ως βασικού γνωστικού αντικειμένου στο ωρολόγιο πρόγραμμα Γυμνασίου και Λυκείου, βρισκόμαστε ξαφνικά μπροστά στο ενδεχόμενο τα μαθήματα τέχνης να αντιμετωπίζονται ως «διακοσμητικά» και η καλλιτεχνική αγωγή παροπλισμένη να τοποθετείται στα μετόπισθεν της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Απομακρυνόμενοι από όποια συναισθήματα πικρίας για την τύχη των εκπαιδευτικών τους οποίους και  συμβουλευτικά υποστηρίζουμε, ως στελέχη της εκπαίδευσης εκφράζουμε την αγωνία μας για τις επιπτώσεις της συγκεκριμένης επιλογής στην αγωγή των μαθητών. Θεωρούμε, ότι η αποπομπή των μαθημάτων τέχνης από το ωρολόγιο πρόγραμμα δεν αποτελεί μια απλή αλλαγή στα εκπαιδευτικά πράγματα, αλλά βαθύτατο πλήγμα στο σύστημα αξιών του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής εκπαίδευσης.

Λόγω της επιστημονικής και καλλιτεχνικής μας κατάρτισης, της πολύχρονης εμπειρίας μας ως εκπαιδευτικοί και της πολύτιμης εμπειρίας που αποκτήσαμε ως σχολικοί σύμβουλοι, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι η  διδασκαλία της τέχνης δεν αποτελεί μια επιφανειακή ενασχόληση με υλικά και τεχνικές αλλά ένα πολυεδρικό και πολυεπίπεδο εγχείρημα, που δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται πρόχειρα ως «πολιτιστική δραστηριότητα» καθώς αποτελεί γνωστικό πεδίο που μέσω της διδασκαλίας επηρεάζει βαθύτατα το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή του παιδιού.

Η επιστημονική έρευνα καταδεικνύει, ότι η καλλιτεχνική αγωγή είναι πολλαπλά ωφέλιμη και  απαραίτητη για το παιδί, καθώς  συμβάλλει στην διαμόρφωση της «αισθητής νόησης» και στην ολοκλήρωση του άνθρωπου ως προσωπικότητα. Ως φορέας των αξιών της Τέχνης η καλλιτεχνική αγωγή βρίσκεται σε ευθύ και ειλικρινή διάλογο με τον φιλοσοφικό στοχασμό και διδάσκει στο παιδί την ανοικτή σκέψη και την δυνατότητα της ελεύθερης επιλογής. Μετατρέπει το ελάχιστο σε μέγιστο και κατευνάζει την ανθρώπινη ψυχή. Αντιστέκεται στον εκβαρβαρισμό των ηθών που τόσο έντονα και με ποικίλους τρόπους βιώνει η σύγχρονη κοινωνία. Ενθαρρύνει την ενδοσκόπηση και υποστηρίζει την προσπάθεια του ανθρώπου να χαράξει το δικό του προσωπικό μονοπάτι στο χώρο της γνώσης και της ζωής. Ενισχύει τη δημιουργική σκέψη και προσφέρει αίσθημα ολοκλήρωσης. Υποστηρίζει τη γνώση που μπαίνει σε εφαρμογή και, αν και μοιάζει να μην έχει καμία χρησιμότητα, αποτελεί ίσως το μόνο γνωστικό αντικείμενο που αποκαλύπτει μέσα από την διδακτική διαδικασία πτυχές του ‘ευ ζην’.  Η καλλιτεχνική αγωγή εξοικειώνει το παιδί με τις λεπτότερες μορφές του συναισθήματος, με τις ανώτερες ιδέες του ανθρώπινου πνεύματος, συμμετέχει δυναμικά στην ηθική, πνευματική και αξιακή ωρίμανση του παιδιού,  υποστηρίζει την διαδικασία της ενεργητικής, βιωματικής μάθησης και συμβάλει στην δημιουργία των μελλοντικών ελεύθερων πολιτών.

Πως είναι λοιπόν δυνατόν, σε μια εποχή που το παιδί βομβαρδίζεται με κατώτερες αξίες και πρότυπα να γκρεμίζεται η καλλιτεχνική διδασκαλία, που εισάγει το μαθητή στον κόσμο της αληθινής δημιουργίας και των αξιών; Πως είναι δυνατόν να εγκαταλείπεται ένα από τα σημαντικότερα προπύργια της ελληνικής σκέψης; Πως είναι δυνατόν σε μια εποχή που η  κρίση χτυπάει με ποικίλους τρόπους τα παιδιά και τους νέους - το πιο ευάλωτο κομμάτι της κοινωνίας - να στερήσουμε την καλλιτεχνική διδασκαλία από τους μαθητές μας;

Υπάρχει κατάργηση των αξιών απο αυτούς που επι 39 χρόνια διαβιούσαν και διαβιούν ληστεύοντας τις αξίες μιας κοινωνίας. Της Ελληνικής κοινωνίας.
Και όλοι γνωρίζουμε ποιοι είναι.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΑ 9/04/2013