Ζω στη Βούλα μόνιμα, από μικρό παιδί. Όλα αυτά τα χρόνια, όπως ήταν φυσικό, η Βούλα, η Βάρη, η Βουλιαγμένη άλλαξαν δραματικά. Οι πολυκατοικίες πήραν και εδώ τη θέση των παλιών σπιτιών. Ψήλωσε ο τόπος! Κι όμως, παρ’ όλα αυτά η περιοχή ακόμη κρατάει πολλά από τις εικόνες και τις μνήμες των παιδικών μας χρόνων.
Σήμερα οι περιοχές στις οποίες κατοικούμε, κινδυνεύουν για άλλη μια φορά να αλλάξουν άρδην μορφή! Δυστυχώς, οι τελευταίες νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης και όσες μεθοδικά ετοιμάζονται στο εγγύς μέλλον να ψηφιστούν, ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες για την οριστική και τελεσίδικη εκποίηση και του τελευταίου ελεύθερου χώρου της πόλης, των δασών, των αρχαιολογικών χώρων, των περιοχών ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Αυτό όμως που αφορά άμεσα στο Δήμο μας, είναι ότι με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, δρομολογούνται μέτρα, ώστε να δοθεί προς “οικονομική εκμετάλλευση” ολόκληρο το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης. Η πόλη μας κινδυνεύει να αποκοπεί παντελώς από τη θάλασσα!
Θα αγναντεύουμε πλέον τη θάλασσα μέσα από κάγκελα και συρματοπλέγματα. Είναι σαν να χάνεται το πιο ουσιώδες γνώρισμα της περιοχής μας.
Εν ονόματι της κρίσης και τη σωτηρία δήθεν της χώρας ξεπουλιούνται τα πάντα, χωρίς αιδώ, χωρίς ενοχές! Η πλήρης λεηλάτηση της δημόσιας περιουσίας πρέπει να μας βρει όλους απέναντι. Και αυτή η πρωτόγνωρη καταστροφή, δεν μπορεί να συμβεί αν όλοι οι πολίτες συσπειρωμένοι, διεκδικήσουμε το αυτονόητο δικαίωμά μας να έχουμε τον τελευταίο λόγο για το χώρο στον οποίο κατοικούμε. Αυτός είναι και ο λόγος που πιστεύω, ότι μόνον οι συλλογικότητες των ενεργών και αλληλέγγυων πολιτών μπορούν να σταθούν σταθερό εμπόδιο στην πλήρη καταστροφή του φυσικού πλούτου..
Μια τέτοια αγωνιστική συλλογικότητα είναι η ΡΙ.ΚΙ.Π. που αναδείχτηκε δημοκρατικά από «τα κάτω» και στηρίχτηκε από όλους εκείνους που τα προηγούμενα χρόνια πάλευαν μέσα από πολιτιστικούς συλλόγους και άλλες κινήσεις να περισώσουν κάτι από το χαρακτήρα και την ποιότητα ζωής. Δημότες, απλοί πολίτες, γείτονες, φίλοι, μας καλούν όχι απλώς να ψηφίσουμε στις ερχόμενες δημοτικές εκλογές τη νέα τους κίνηση, αλλά να ενωθούμε όλοι μαζί ώστε να έχουμε λόγο για την καθημερινότητα της πόλης μας. Να σχεδιάσουμε όλοι μαζί και όχι κάποιοι άλλοι το μέλλον του τόπου στον οποίο ζούμε. Να ονειρευτούμε εμείς αυτό το μέλλον και μέσα από την προσωπική συμμετοχή και τις δικές μας δράσεις, να προασπίσουμε τα σημαντικά και ανεκτίμητα αγαθά που σήμερα διακυβεύονται και κινδυνεύουν να χαθούν ανεπιστρεπτί.
Να ξεμυτίσουμε έξω από το όριο της ιδιοκτησία μας, να απεγκλωβιστούμε από το υπερφίαλο ΕΓΩ και να ξαναβρούμε το ΕΜΕΙΣ.
Γιατί η πόλη είμαστε όλοι Εμείς!
Τάσης Παπαϊωάννου
Αρχιτέκτων-Καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου
