Σαν Παραμύθι | Μοιρολόϊ… του θρήνου

Tο μοιρολόι – με “οι” από τη σύνθεση των λέξεων λέγω και «μοίρα», ή με “υ” από το «μυρώ», μυρώνω και κλαίω τον νεκρό – είναι μια από τις αρχαιότερες ποιητικές εκφράσεις θρήνου.
Το πρωτοσυναντάμε στα ομηρικά έπη – ιδίως στην Ιλιάδα.
Με τα χρόνια, αυτός ο νεκρώσιμος ποιητικός αυτοσχεδιασμός, έγινε κομμάτι της λαϊκής μουσικής παράδοσης και ποίησης.
Μοιρολόγια συναντάμε σε κάθε ελληνική γωνιά, μέσα κι έξω από τα σύνορα του τόπου – από την βόρειο Ήπειρο ως την Κρήτη, και από την Μάνη, ως τον Πόντο και την Μικρασία.
Μα το ηπειρώτικο μοιρολόι, είναι ξακουστό.
Τούτος ο τραχύς, απομονωμένος τόπος μοιάζει σαν να «γεννά» την μουσική του. Αν βγεις πρωί, στο βουνό, κι αφουγκραστείς, μπορεί ν’ ακούσεις – κάτω από το τραγούδι των πουλιών, το κελάρυσμα του νερού, το βουητό του ανέμου στα βράχια – το σιγανό κλάμα της γης που μοιρολογάει. Τους νεκρούς και τους ζωντανούς της. Τα παιδιά της που χάθηκαν. Τα άλλα, που έφυγαν στα ξένα…

Εμφανίστηκαν οι καλλιτέχνες:

Νίκος Φιλιππίδης – Κλαρίνο, Βαγγέλης Κουμζής – Βιολί, Κώστας Φιλιππίδης – Λαούτο, Κώστας Κίκιλης – Βιολί, Λευκοθέα Φιλιππίδη – Τραγούδι, Βασίλης Παπαγεωργίου – Κλαρίνο, Λάμπρος Τζόκας – Βιολί, Γίαννης Διαμαντής – Λαούτο, Κώστας Σιάτρας – Ντέφι, Σάββας Σιάτρας – Τραγούδι, Πετρολούκας Χαλκιάς – Κλαρίνο, Βαγγέλης Κουμζής – Βιολί, Χριστόδουλος Ζούμπας – Λαούτο, Θοδωρής Μπαλτούμας – Ντέφι, Κατερίνα Ζάκκα – Φωνητικό Μοιρολόι

Σκηνοθεσία: Νίκος Παπαθανασίου
Έρευνα: Τίνα Σιδέρη
Κείμενα: Κάλλια Καστάνη
Εκτέλεση Παραγωγής: RGB Studios