Το συγκεκριμένο ζήτημα όποτε και να τεθεί σε συζήτηση πάντα είναι επίκαιρο, και απ' την αρχή θέσπισης του στη χώρα μας, μέχρι σήμερα, γεννά παθογένειες, προνομιούχους, δυσαρέσκεια, και ειδικά καθεστώτα.
Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων εμφανίζεται συνδεδεμένη με μια προηγούμενη περίοδο του καπιταλισμού, μια εκατονταετία πίσω, και σε μια σειρά από αναδιαρθρώσεις του Κράτους οι οποίες επιχειρούνται βίαια.
Σύμφωνα με τον δρ. Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Νίκο Ποταμιάνο: Αν οφείλουμε να υπερασπιστούμε τη μονιμότητα είναι επειδή έτσι υποστηρίζουμε συνολικά το δικαίωμα στη δουλειά, επειδή δηλαδή ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας, και επειδή βρίσκεται στο μονοπάτι που οδηγεί σε μια κοινωνία πιο δίκαιη, και όχι στον δρόμο που οδηγεί στη ζούγκλα.
Δεδομένης της δηλώσεως του δρ. Ιστορίας κ. Ποταμιάνου να επισημανθεί: Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε, σήμερα, οι μόνιμοι υπάλληλοι του δημοσίου δεν αποτελούν την εργαζόμενη πλειοψηφία στη χώρα μας, διότι στον ιδιωτικό τομέα έχουμε μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων είτε ''μονίμων'', είτε εποχιακών.
Σαφώς έχουμε και μια δεύτερη κατηγορία, πολλών δεκάδων χιλιάδων στη χώρα μας, των δημοσίων υπαλλήλων με δεύτερη ενασχόληση ιδιωτικού προσανατολισμού, και απολαβή όσων δικαιωματικά άρμοζαν και αρμόζουν σε όσους δεν βρέθηκαν με μόνιμη σχέση εργασίας στο δημόσιο, και σ' αυτή τη περίπτωση οι κοινοβουλευτικοί και τοπικοί άρχοντες κλείνουν ερμητικά τους οφθαλμούς.
Το συγκεκριμένο ζήτημα είναι τόσο σύνθετο που δεν χωρούν απλοϊκές προσεγγίσεις, όμως, το γεγονός φανατικών πολέμιων της μονιμότητας στο δημόσιο, οι οποίοι γνωρίζουν το σύνολο των διαμορφωμένων παθογενειών, γεννά τεράστια ερωτήματα.
Επιθυμώ να κάνω μια προσωποποίηση επί του συγκεκριμένου ζητήματος, ώστε να καταστεί αντιληπτό ποιος είναι ο χαρακτήρας της μονιμότητας στο δημόσιο.
Προσωπικά πριν από δεκαετίες επέλεξα, ( και δικαίωμά μου ) , να μην συμμετάσχω σε όσα ακολουθούσαν κατά κόρον σε κάθε αστική νεοελληνική οικογένεια, ώστε να προκύψουν μόνιμες θέσεις εργασίας του δημοσίου.
Δεδομένης μιας ενασχόλησης σε ένα χώρο που δεν υπήρχε κανείς, ερτζιανά FM, όταν αξιώθηκαν για τους δικούς τους λόγους οι πολιτικοί στα τέλη της δεκαετίας του 80, επιχείρησα όσα και οι γνωστές σας οικογένειες διαπλοκής για μια ''άδεια λειτουργίας''.
Ποια ήταν η κατάληξη; Ο πολίτης, ο οποίος δεν επιθυμούσε τις παρεχόμενες θέσεις του δημοσίου, ( διότι παρασχέθηκαν κάποια στιγμή, και μόνιμες θέσεις ), και επιθυμούσε να τραβήξει το δρόμο του ιδιωτικού τομέα, δεν υποστηρίχθηκε από τη πολιτεία, ούτε από όσους είχαν μόνιμη σχέση εργασίας με το δημόσιο.
Αναλυτικά: Με βασικό δεδομένο αίτηση, παράβολο, για ίδρυση - λειτουργία ραδιοφωνικού σταθμού, και χωρίς να παρασχεθεί βεβαίωση λειτουργίας, εσείς προσωπικά προσλαμβάνεται 30 άτομα εργαζομένους; Πληρώνετε μισθούς, Ι.Κ.Α - εισφορές, νοίκια, λειτουργικά έξοδα, πνευματικά δικαιώματα, κ.α.;
Πρέπει να είσαι το λιγότερο τρελός ώστε να το επιχειρήσεις, και ειδικότερα όταν πέντε οικογένειες είχαν το πλήρη έλεγχο της αγοράς και της διαφημιστικής πίτας.
Στον αντίποδα εκατοντάδες απ' όσους απέκτησαν μόνιμη σχέση εργασίας στο δημόσιο, και συγκεκριμένα στην ΕΡΤ, απο τη μία είχαν τους μισθούς, και απ΄την άλλη και μια δεύτερη ενασχόληση στον ιδιωτικό τομέα, με επιχειρήσεις, ξενώνες, ενοικιαζόμενα καταλύματα, και μέχρι κ.α.
Οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι με μόνιμη σχέση εργασίας είχαν κάνει κάποια επένδυση; Σαφέστατα κατηγορηματικά ΟΧΙ. Βρέθηκαν σε θέσεις εργασίας, και παράλληλα διαμόρφωσαν όρους και ιδιωτικής επιχειρηματικότητας, ακόμα και δια μέσω των οικογενειών τους.
Όπως αυτοί βρέθηκαν σε μόνιμες θέσεις εργασίας, στο ιδιότυπο καθεστώς της χώρας μας, και δεν θα εξετάσουμε σε ποιο καθεστώς προσλήψεων, το ανάλογο έπρεπε να ισχύσει με όσους το αξίωσαν, το αιτήθηκαν, και το προώθησαν στη πολιτεία.
Ίσχυσε; Σαφέστατα κατηγορηματικά ΟΧΙ. Ο εκάστοτε πολιτικός, αρμόδιος να δημιουργεί ραδιοτηλεοράσεις δημόσιου χαρακτήρα, παρακάμπτοντας όσους είχαν μια παρουσία στο χώρο, και φροντίζοντας για μόνιμη σχέση εργασίας χιλιάδων εργαζομένων.
Ενώ λοιπόν δημιούργησαν μια σειρά από δημόσια ραδιόφωνα, προσέλαβαν εκατοντάδες εργαζομένων, δεν παρείχαν το ανάλογο δικαίωμα σε όσους υφίσταντο, όπως υφίσταντο στο τόπο μας.
Αντιθέτως, οι πολιτικοί οι οποίοι διαμόρφωναν δημόσια ραδιόφωνα με εκατοντάδες προσλήψεις, έδιναν το δικαίωμα μερίδα πολιτών να χαίρει μισθών, ώστε να εκφωνεί - μεταδίδει οτιδήποτε, και στον αντίποδα δίωκε όσους προϋπήρξαν στα FM κύματα.
Οι συμμετέχοντες των αναίτιων διώξεων και κατασχέσεων, ήταν μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, είτε της δικαιοσύνης, είτε του υπουργείου, είτε της Ε.Ε.Τ.Τ, είτε της αστυνομίας, και σαφώς τα κατασχεμένα τα οδηγούσαν σε αποθήκες της ΕΡΤ στη λεωφόρο Ραδιοφωνίας στα Λιόσια, όπου υπήρχαν μόνιμοι υπάλληλοι του δημοσίου.
Καλείστε ως ευφυείς άνθρωποι να κρίνετε τι εξυπηρετούσαν οι εν λόγω ενέργειες, και αν οι υπάλληλοι με σχέση μονιμότητας του δημοσίου λειτουργούσαν με γνώμονα τα συμφέροντα λίγων οικογενειών της διαπλοκής, όπως και των δικών τους προνομίων.
Ορισμένοι πριν από λίγα χρόνια υποσχέθηκαν αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, και δημοκρατία, και ομολογουμένως εμείς δεν διαπιστώσαμε την ολοκλήρωση των υποσχέσεων, αντιθέτως έχουμε και τοπικά μια σειρά από στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν ότι δημόσιοι υπάλληλοι με μόνιμη σχέση εργασίας, ενώ διοχέτευαν τη προπαγάνδα υποστηρίξεως και αλληλεγγύης παρασκηνιακά διαμόρφωσαν όρους για την περαιτέρω προσωπική τους ευημερία στρεφόμενοι εις βάρος μας.
Όσοι και όσες αναφέρονται σε ''δημιουργικά'', πρέπει να αιτιολογήσουν δημόσια τι έγιναν τα δικά μας δημιουργικά δεκαετιών;
Όσων αφορά τη μονιμότητα στο δημόσιο, σήμερα έπρεπε να τεθεί σε δημόσια διαβούλευση, ακόμα και δημοψήφισμα, και στην επόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος να αποφανθεί η Βουλή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΡΔΟΜΕΝΟΣ
glyfadaweb@gmail.com
ΓΛΥΦΑΔΑ FM 1977 - 2005 ΔΙΩΞΕΙΣ - ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ
Σημείωση: Σε ένα ανάλογο καθεστώς της ΕΡΤ, δεν μπορούσαν οι κύριοι της πολιτικής να μας παρέχουν ένα μικρό ποσό για τα λειτουργικά έξοδα, ακόμα και από τους Ο.Τ.Α, ώστε να υπάρχουν άμεσα και μαζικά πέντε - δέκα ανακοινώσεις; ( Είναι ορθότερα όσα ισχύουν επί δεκαετίες στους Ο.Τ.Α και στις τοπικές κοινωνίες ; ) Θέλετε το πλήρη έλεγχο; Υπάρχει και το αύριο...
* Αν ερωτηθώ προσωπικά τι χρειάζεται στο δημόσιο έχω να αντιπροτείνω ορθότερο μοντέλο. ( Αν θέλετε να σχηματίσετε ορθή άποψη για τη μονιμότητα στο δημόσιο, πρέπει να βρεθείτε στις αίθουσες των δικαστηρίων, και να ακούσετε προσεκτικά όσα συζητούν μεταξύ τους χιλιάδες πολίτες, οι οποίοι στη πλειονότητά τους δεν είναι απατεώνες, και χρειάζεται ακόμα και για μια λαθεμένη εκτίμηση ενός δημοσίου υπαλλήλου, κάθε πολίτης να πηγαινοέρχεται επί μια δεκαετία μια δυο φορές το χρόνο στις δικαστικές αίθουσες. )
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου