Τελικά ο μεγάλος αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ούτε ο Νίκος Ανδρουλάκης
Το πρόβλημα είναι η αμετροεπής βεβαιότητα με την οποία αντιμετωπίζει τις καταστάσεις ο
Αλέξης Τσίπρας και η αδυναμία του να διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος. «Το να
έρθει πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δύσκολο», απεφάνθη προχθές με στομφώδες ύφος. Είναι απορίας άξιο από πού αντλεί αυτή τη βεβαιότητα ο αρχηγός της αξιωματικής
αντιπολίτευσης.
Η κυβέρνηση πιέζεται πολιτικά και κοινωνικά, έχει μπροστά της ένα
σύνθετο πρόβλημα, την ενεργειακή ακρίβεια, με τεράστιες επιπτώσεις στα μεσαία και
χαμηλά εισοδήματα, αλλά από πουθενά δεν προκύπτει ότι «καταρρέει», όπως
ισχυρίστηκε ο κ. Τσίπρας.
Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ακριβώς αυτή την κατάσταση. Τα ποσοστά της
κυβέρνησης συμπιέζονται πάνω από το 30%, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστώνεται αντίστοιχα
κέρδη και παραμένει, παρά την ευνοϊκή συγκυρία, κοντά στο 20%. Σχεδόν τρία χρόνια
μετά βρισκόμαστε ουσιαστικά εκεί όπου ήμασταν στις εκλογές του 2019, με τη διαφορά
ανάμεσα στα δύο κόμματα κοντά στις 8 ποσοστιαίες μονάδες.
Αναλογικά θυμίζω ότι τον
Ιανουάριο του 2016, μόλις 4 μήνες μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, η
αντιπολιτευόμενη Ν.Δ. με νέο αρχηγό τον Μητσοτάκη προσπέρασε δημοσκοπικά την
κυβέρνηση Τσίπρα και από τότε μέχρι το καλοκαίρι του 2019 η ψαλίδα μεγάλωνε.
Η πανδημία αρχικά και στη συνέχεια ο πόλεμος και η ενεργειακή ακρίβεια, όλα
«εισαγόμενα» προβλήματα, με πρωτοφανείς συνέπειες για ολόκληρη την υφήλιο,
έπληξαν την κυβέρνηση. Πρώτος το αναγνώρισε ο πρωθυπουργός μιλώντας για
κυβερνήσεις συνεργασίας. Ασφαλώς η αυτοδυναμία της Ν.Δ. απομακρύνεται, αλλά
ουδείς αμφισβητεί ότι θα είναι το πρώτο κόμμα.
Αν δούμε την ανάλυση των
δημοσκοπήσεων, ούτε καν η σκληρή κομματική βάση του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει πως θα
είναι πρώτο κόμμα. Από ποια δεδομένα λοιπόν αντλεί αυτή τη βεβαιότητα της εύκολης
νίκης ο Τσίπρας; Το πιστεύει πραγματικά ή κάνει μια προσπάθεια ενθάρρυνσης του
κομματικού του ακροατηρίου;
Υποθέτω, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν αναγνωρίζει τη σημασία της αξιοπιστίας που
πρέπει να έχει ένας πολιτικός αρχηγός, ειδικά αν την έχει χάσει ολοκληρωτικά στη
διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας.
Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης,
ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης, δεν μπορεί να δεχθεί ότι είναι εύκολο να
ξαναγίνει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, άρα γιατί να πιστέψει τις νέες του υποσχέσεις;
Ο κ. Τσίπρας δεν πείθει πλέον, ούτε πρόκειται να πείσει, γιατί δεν άλλαξε, ούτε μπορεί
να αλλάξει. Ακουσα με ενδιαφέρον το παράπονο ότι από το συνέδριο που προηγήθηκε
τα ΜΜΕ πρόβαλαν κυρίως τα «παρατράγουδα» με Τσακαλώτο, Σκουρλέτη ή Μανιό.
Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να αισθάνεται ευτυχής γι’ αυτό. Γιατί αν τα ΜΜΕ πήγαιναν
στην πολιτική ουσία, η κοινή γνώμη θα διαπίστωνε ότι σε αυτό το τρίτο συνέδριο, μετά
από 4,5 χρόνια στην εξουσία και 3 χρόνια μετά τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν
παρουσίασε ούτε ένα νέο πρόσωπο, ούτε μια νέα ιδέα. Βρέθηκε να κοπιάρει το «σοσιαλισμός ή
βαρβαρότητα» της Ρόζας Λούξεμπουργκ, το οποίο ήδη είχε χρησιμοποιήσει ο Γιώργος
Παπανδρέου. Ενα κόμμα της Αριστεράς θα έπρεπε, υποτίθεται, να «παράγει» συνεχώς
νέες ιδέες, προτάσεις και πρόσωπα, αντί για λαϊκισμό και τζάμπα μαγκιές.
Μπάμπης Κούτρας
Επισήμανση του Γιάννη Κουρδομένου：Ο κ. Τσίπρας έχει μια και μοναδική επιλογή αν πράγματι διαθέτει έστω και ίχνος ''αριστερής'' συνειδήσεως.
Είναι βέβαιο ότι ο Μπάμπης Κούτρας πρέπει να έχει διαβάσει ένα δικό μου κείμενο, αναφορικά με τον μεγάλο αντίπαλο του Μητσοτάκη που δεν είναι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο αντίπαλος είναι η ακρίβεια. Διαπιστώνω πολλές ομοιότητες. Ενδεχομένως μπορεί να είναι και σύμπτωση, όμως προσωπικά δεν πιστεύω στις συμπτώσεις.
Μητσοστάκης, Ανδρουλάκης, είναι βέβαιο ότι θα συμπράξουν κάποια στιγμή, άρα ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να προβεί σε μια καθολική ανανέωση ώστε να καταστεί ανταγωνιστικός.
Προσωπικά για εμένα τόσο η κυβέρνηση Τσίπρα , όσο και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν έχουν παράξει έργο στα Νότια προάστια Αττικής. Κάνω αναφορά για μια ολόκληρη δεκαετία. Μου προκαλεί τεράστια εντύπωση πως ακόμα και σήμερα έχουν κάποιο ποσοστό ψηφοφόρων. Αν εξαιρέσει κάποιος το ΕΛΛΗΝΙΚΟ , για το οποίο οι γνώμες διίστανται δεν υπάρχει κάτι άλλο ουσιώδες.
Επίσης, αν εξαιρέσουμε κάποιες αυτοδιοικητικές και περιφερειακές πινελιές στην ευρύτερη περιοχή μας, από τις κυβερνήσεις μιας δεκαετίας σε πληθώρα τομείς δεν παράγεται επαρκές έργο στα Νότια Προάστια και αυτό είναι το μελανό σημείο του τόπου επί δεκαετίες όλων των κυβερνήσεων.
Η περιοχή χρειάζεται νέους , ικανούς και αρκετούς ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ να σηματοδοτήσουν μια νέα εποχή για τον τόπο. Τα αστικά κόμματα εξουσίας επί δεκαετίες υποβαθμίζουν την αναλογικότητα συμμετοχής βουλευτών από τα Νότια προάστια.
Τέλος, δεδομένου ότι μπαίνουμε σταδιακά στην προεκλογική περίοδο, τουλάχιστον εμείς από το δικό μας μετερίζι προωθήσαμε το ορθό για το μέλλον του τόπου μας, αν και το δικό μας, το προσωπικό, κάηκε από τα αστικά πολιτικά κόμματα !
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου