ΣΑΒΒΑΤΟ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013
Ένα πρόβλημα που εδώ και δεκαετίες απασχολεί όχι μόνο τις πολιτικές ηγεσίες αλλά και όλους τους σκεπτόμενους πολίτες.
Αυτό είναι το πρόβλημα των ορίων του κράτους πρόνοιας στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι το κοινωνικό κράτος, όπως λειτουργεί σήμερα, αδυνατεί να παράσχει στους πολίτες τις υπηρεσίες που οι τελευταίοι απαιτούν από αυτό. Η ζήτηση με άλλα λόγια για ποιοτικού χαρακτήρα κοινωνικές υπηρεσίες ξεπερνά κατά πολύ την προσφορά.
Για την παραδοσιακή Αριστερά (σοσιαλιστική και σοσιαλδημοκρατική) η αρχή της καθολικότητας των κοινωνικών παροχών (δηλαδή η ιδέα πως το κοινωνικό κράτος θα πρέπει να προσφέρει δωρεάν υπηρεσίες σε όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως οικονομικής ισχύος) είναι ένας απαραβίαστος, «ιερός» σχεδόν, κανόνας.
Η νεοφιλελεύθερη στρατηγική για το ξεπέρασμα του σημερινού αδιεξόδου είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από αυτή που προτείνει η συμβατική Αριστερά. Κατά τη νεοφιλελεύθερη άποψη το κοινωνικό κράτος, όπως αυτό αναπτύχθηκε στη Δυτική Ευρώπη στην πρώιμη μεταπολεμική περίοδο, έχει πάρει τόσο τεράστιες διαστάσεις που αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη της οικονομίας. Από αυτή τη σκοπιά μια βασική προϋπόθεση για παραπέρα ανάπτυξη σήμερα είναι η ριζική συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας ενός άκρως πατερναλιστικού μηχανισμού που ενθαρρύνει την αδράνεια και τον κοινωνικό παρασιτισμό.
Είναι αυταπόδεικτο οτι η νεοφιλελεύθερη στρατηγική που ακολουθείται απο την σημερινή κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κρύβει τα προβλήματα της κοινωνίας με δραστηριοποίηση των αστυνομικών δυνάμεων, ενω δεν παρέχει καμία ουσιαστική λύση.
Σε αυτές τις περιπτώσεις που δημιούργησε το ίδιο το πολιτικό κατεστημένο (σύστημα) ακολουθούνται πολιτικές εξόντωσης. Είναι αυτές οι περιπτώσεις που απο επιτήδιους της ελληνικής πολιτείας εκτοπίζονται απο τις πολιτικές πρόνοιας, και αυτά που δικαιούνται αυτοί οι άνθρωποι τα λαμβάνουν λωποδύτες και λωποδύτισσες με έγγραφα ''μαιμούδες'' με παροχή επιδομάτων απο τις επιτροπές του ΙΚΑ/ΚΕΠΑ.
Διάβασε σχετικά.
Ένα πρόβλημα που εδώ και δεκαετίες απασχολεί όχι μόνο τις πολιτικές ηγεσίες αλλά και όλους τους σκεπτόμενους πολίτες.
Αυτό είναι το πρόβλημα των ορίων του κράτους πρόνοιας στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι το κοινωνικό κράτος, όπως λειτουργεί σήμερα, αδυνατεί να παράσχει στους πολίτες τις υπηρεσίες που οι τελευταίοι απαιτούν από αυτό. Η ζήτηση με άλλα λόγια για ποιοτικού χαρακτήρα κοινωνικές υπηρεσίες ξεπερνά κατά πολύ την προσφορά.
Για την παραδοσιακή Αριστερά (σοσιαλιστική και σοσιαλδημοκρατική) η αρχή της καθολικότητας των κοινωνικών παροχών (δηλαδή η ιδέα πως το κοινωνικό κράτος θα πρέπει να προσφέρει δωρεάν υπηρεσίες σε όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως οικονομικής ισχύος) είναι ένας απαραβίαστος, «ιερός» σχεδόν, κανόνας.
Η νεοφιλελεύθερη στρατηγική για το ξεπέρασμα του σημερινού αδιεξόδου είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από αυτή που προτείνει η συμβατική Αριστερά. Κατά τη νεοφιλελεύθερη άποψη το κοινωνικό κράτος, όπως αυτό αναπτύχθηκε στη Δυτική Ευρώπη στην πρώιμη μεταπολεμική περίοδο, έχει πάρει τόσο τεράστιες διαστάσεις που αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη της οικονομίας. Από αυτή τη σκοπιά μια βασική προϋπόθεση για παραπέρα ανάπτυξη σήμερα είναι η ριζική συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας ενός άκρως πατερναλιστικού μηχανισμού που ενθαρρύνει την αδράνεια και τον κοινωνικό παρασιτισμό.
Είναι αυταπόδεικτο οτι η νεοφιλελεύθερη στρατηγική που ακολουθείται απο την σημερινή κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κρύβει τα προβλήματα της κοινωνίας με δραστηριοποίηση των αστυνομικών δυνάμεων, ενω δεν παρέχει καμία ουσιαστική λύση.
Σε αυτές τις περιπτώσεις που δημιούργησε το ίδιο το πολιτικό κατεστημένο (σύστημα) ακολουθούνται πολιτικές εξόντωσης. Είναι αυτές οι περιπτώσεις που απο επιτήδιους της ελληνικής πολιτείας εκτοπίζονται απο τις πολιτικές πρόνοιας, και αυτά που δικαιούνται αυτοί οι άνθρωποι τα λαμβάνουν λωποδύτες και λωποδύτισσες με έγγραφα ''μαιμούδες'' με παροχή επιδομάτων απο τις επιτροπές του ΙΚΑ/ΚΕΠΑ.
Διάβασε σχετικά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου