Νέα Δημοκρατία και Κίνημα Αλλαγής εξαπέλυσαν επίθεση εναντίον της κυβέρνησης, αφήνοντας αιχμές για ανάμειξή της στη Δικαιοσύνη.
Ο Σταύρος Κοντονής έδωσε σκληρή απάντηση στον πρόεδρο της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων και πρόεδρο του ΔΣΑ Δημήτρη Βερβεσό, ο οποίος νωρίτερα χαρακτήρισε πρωτοφανή στα χρονικά την παραίτηση του κ. Σακελλαρίου.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης είπε ότι ο κ. Βερβεσός «εκτρέπεται σε συκοφαντίες κάνοντας χρήση της θέσης του ως προέδρου της ολομέλειας των προέδρων των δικηγορικών συλλόγων».
«Αντιλαμβανόμαστε όμως, ότι η σημερινή αήθης και ανερμάτιστη επίθεση, συνδυάζεται με την έναρξη της νομοθετικής πρωτοβουλίας της κυβέρνησης να τριχοτομηθεί το υδροκέφαλο Πρωτοδικείο Αθηνών, όπως χθες ανακοινώθηκε. Άλλωστε ούτε ο ίδιος το κρύβει».
Ακόμη, ο κ. Κοντονής επισημαίνει ότι «δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι εκπροσωπεί τα συμφέροντα των μεγαλοδικηγορικών γραφείων τα οποία μεταχειρίζονται δεκάδες νέους δικηγόρους ως βοηθητικό προσωπικό με μισθούς ανειδίκευτου εργάτη και τα οποία από το 1981 βυσσοδομούν να αποτρέψουν τη δημιουργία νέων πρωτοδικείων στην Αθήνα».
«Ας το καταλάβει καλά ο κ. πρόεδρος, ότι το Πρωτοδικείο Αθηνών θα τριχοτομηθεί, ό,τι συκοφαντία και αν μετέρχεται ο ίδιος και οι όμοιοί του», υπογραμμίζει ο υπουργός Δικαιοσύνης, καλώντας παράλληλα τους προέδρους των δικηγορικών συλλόγων της χώρας να πάρουν θέση για τα όσα ο κ. Βερβεσός εξ ονόματός τους περιγράφει.
Η ανακοίνωση του προέδρου του ΔΣΑ
Στην εκτενή ανακοίνωσή του, ο κ. Βερβεσός έλεγε ότι το δικηγορικό σώμα έχει «διαχρονικά επισημάνει πως το δημόσιο συμφέρον δεν μπορεί να ταυτίζεται με το ταμειακό συμφέρον του Δημοσίου» και πως «η επικράτηση οικονομικών σκοπιμοτήτων δεν μπορεί να γίνεται έναντι οιουδήποτε τιμήματος».
Ολόκληρη η δήλωση του κ. Βερβεσού:
Η παρέμβαση του ΣτΕ, Νικολάου Σακελλαρίου μέσω της πρωτοφανούς στα δικαστικά χρονικά του ΣτΕ παραιτήσεως του Προέδρου αυτού, διαλαμβάνει καίριες επισημάνσεις για τη λειτουργία της Δικαιοσύνης και τη διαφύλαξη της συνταγματικής δικαιοταξίας.
Συγχρόνως, αποτελεί δικαίωση των πάγιων θέσεων του δικηγορικού σώματος. Έχουμε διαχρονικά επισημάνει ότι το δημόσιο συμφέρον δεν μπορεί να ταυτίζεται με το ταμειακό συμφέρον του Δημοσίου και ότι η επικράτηση οικονομικών σκοπιμοτήτων δεν μπορεί να γίνεται έναντι οιουδήποτε τιμήματος. Η διαφύλαξη των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που κατοχυρώνει το Σύνταγμα είναι αδιαπραγμάτευτη και επαφίεται πρωτίστως στην ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη.
Ομοίως, έχουμε πολλαπλώς επισημάνει τις απόπειρες, ανεξαρτήτως της επιτυχίας τους ή μη, παρεμβάσεων θεσμικών και εξωθεσμικών παραγόντων στη λειτουργία της Δικαιοσύνης, κατά τρόπο που υπονομεύει την ανεξαρτησία της.
Οι δηλώσεις του Προέδρου του ΣτΕ επιβεβαιώνουν, τέλος, την επισήμανσή μας για τον ιδιότυπο μιθριδατισμό που έχει αναπτυχθεί στην κοινωνία, καθώς πλέον έχουμε φτάσει να θεωρείται ζητούμενο η εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων και δη των ανωτάτων δικαστηρίων, καίτοι ο σεβασμός και η εφαρμογή τους ιδίως από την εκτελεστική εξουσία πρέπει να θεωρείται αδιαπραγμάτευτη σε ένα κράτος δικαίου, ώστε να μην περιέλθουμε σε ανυποληψία ενώπιον των ευρωπαϊκών θεσμών, δικαστικών και μη.
Οι καίριες αιτιάσεις του Προέδρου του ΣτΕ δείχνουν ότι το κέντρο βάρους της δράσης του Υπουργείου Δικαιοσύνης πρέπει να εντοπίζεται στην ποιοτική αναβάθμιση της Δικαιοσύνης στη χώρα μας, στην αποχή από την προσπάθεια επηρεασμού της Δικαιοσύνης, στην οποία μέχρι σήμερα επιδίδεται ο Υπουργός Δικαιοσύνης, και όχι σε επικοινωνιακού τύπου καιροσκοπικές εξαγγελίες προεκλογικού χαρακτήρα για τριχοτόμηση του Πρωτοδικείου Αθηνών και άλλα τοιαύτα.
Το πλήρες κείμενο της δήλωσης παραίτησης του Νίκου Σακελλαρίου από τη θέση του προέδρου του ΣτΕ:
«Στην απόφασή μου αυτή κατέληξα μετά την πρόσφατη παραβίαση του απορρήτου της διασκέψεως του Δικαστηρίου σχετικά με το νέο ασφαλιστικό σύστημα και την εύλογη αναταραχή που προκάλεσε σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Η αδιανόητη όσο και απαράδεκτη αυτή παραβίαση του δικαστικού απορρήτου, την οποία αντικειμενικά αδυνατώ να ελέγξω, επέφερε καίριο πλήγμα στην αξιοπιστία και το κύρος του θεσμού του Συμβουλίου της Επικρατείας και δεν μου επιτρέπει, πλέον, να εξακολουθήσω να ασκώ τα δικαστικά μου καθήκοντα με την δέουσα ηρεμία και νηφαλιότητα.
Η σημερινή απόφασίς μου – έστω και αν απέχει λίγες μόνον ημέρες από την υποχρεωτική αποχώρησή μου από την υπηρεσία δεν παύει – όσο επιβεβλημένη και αν είναι – να αποτελεί μία πολύ επώδυνη απόφαση, για μένα που διανύω το 42ο έτος της δικαστικής μου σταδιοδρομίας, έχοντας αφιερώσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου στην υπηρεσία του Συμβουλίου της Επικρατείας, έναν θεσμό, τον οποίο αγαπώ και θα συνεχίσω να αγαπώ μέχρι το τέλος της ζωής μου.
Έχω τη συνείδησή μου ήσυχη, διότι δεν αποχωρώ αμαχητί, αφού όλα αυτά τα χρόνια αγωνίσθηκα, με τη βοήθεια του Θεού, τον αγώνα τον καλό.
Τη στιγμή, όμως, αυτή η σκέψις μου στρέφεται στους απλούς πολίτες, που είναι τα θύματα των μνημονίων και της κλιμακούμενης επικυριαρχίας του οικονομικού παράγοντος επί του θεσμικού, οι αντοχές των οποίων συνεχώς δοκιμάζονται από τα αλλεπάλληλα οικονομικά μέτρα, που λαμβάνονται με την επίκληση του λεγομένου δημοσιονομικού συμφέροντος και που συνεπάγονται υπέρογκες γι αυτούς επιβαρύνσεις, λόγω του σωρευτικού τους χαρακτήρος.
Ήδη, από την εποχή του πρώτου μνημονίου, ορισμένοι συνάδελφοί μου μεταξύ των οποίων και εγώ, είχαμε, με τις μειοψηφίες μας επισημάνει, τη μή συμβατότητα των ρυθμίσεων του μνημονίου με το Σύνταγμα και είχαμε, εγκαίρως, προειδοποιήσει, χωρίς δυστυχώς να εισακουστούμε, για την επερχόμενη πλήρη επικυριαρχία του οικονομικού επί του θεσμικού, που επηρέασε, καίρια, το σύνολο σχεδόν της κρατικής δράσεως και σηματοδότησε την συνακόλουθη υποχώρηση του Κράτους Δικαίου και του Κοινωνικού Κράτους.
Τα χρόνια που ακολούθησαν, οι αντοχές όλων μας δοκιμάσθηκαν ακόμη περισσότερο από τα νεώτερα μνημόνια που επέβαλαν τη λήψη και νέων επώδυνων οικονομικών μέτρων, που συνοδεύθηκαν από τις συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων.
Οι καταστάσεις αυτές, οδήγησαν το Δικαστήριο στην έκδοση σειράς αποφάσεων της Ολομελείας του σχετικά με την μή περαιτέρω μείωση των συντάξεων και την θεσμική θωράκιση των προσώπων, που είναι επιφορτισμένα με βασικές αποστολές του Κράτους, όπως η εθνική άμυνα, η ασφάλεια, η υγεία, η παιδεία και η δικαιοσύνη.
Φρονούμε, ότι τα δικαστικά αυτά προηγούμενα και οι εγγυήσεις που ετέθησαν με αυτά, δέν μπορούν, χωρίς να παραβιάζεται το Σύνταγμα, να αγνοηθούν ούτε, πολύ περισσότερο, να παρακαμφθούν από το νομοθέτη, με το πρόσχημα της καταρτίσεως ενός νέου ασφαλιστικού συστήματος μέσω του επανυπολογισμού όλων, των μέχρι σήμερα, απονεμηθεισών συντάξεων – πράγμα που θέτει τους ήδη συνταξιούχους σε καθεστώς πλήρους ανασφαλείας, κατά παράβαση της αρχής της εμπιστοσύνης – και μέσω της εισαγωγής, σε συνάρτηση, πάντοτε, με τον επανυπολογισμό, ενός νέου τρόπου υπολογισμού των εφεξής απονεμομένων συντάξεων, μέτρα που οδηγούν, με μαθηματική ακρίβεια, σε περαιτέρω μείωση του ύψους των συντάξεων, το οποίο, όμως, έχει ήδη διαμορφωθεί, μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές τους, σε ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο.
Σε αντίθετη περίπτωση, εκτιμούμε, ότι είναι πλέον ή ορατός ο κίνδυνος περαιτέρω μειώσεως του ύψους των απονεμομένων συντάξεων, με τελικό αποτέλεσμα την πλήρη εξαθλίωση όλων των συνταξιούχων.
Αναμφιβόλως, ευρισκόμεθα προ μιας πολύ δυσχερούς καταστάσεως, η οποία, όμως, ευελπιστούμε ότι θα αντιμετωπισθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, για μία ακόμη φορά, από την ανεξάρτητο ελληνική Δικαιοσύνη, στην οποία μετακυλίεται, παγίως, από την εκάστοτε πολιτική εξουσία, η επίλυσις των πιο σημαντικών προβλημάτων της Χώρας.
Εκφράζουμε, τέλος, τη βεβαιότητα ότι « έχουν γνώσιν οι φύλακες» και ότι οι δικαστικοί λειτουργοί του Συμβουλίου της Επικρατείας θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, ανταποκρινόμενοι στην ιστορική παράδοση του Σώματος.
Επομένως, πρέπει όλοι να εξακολουθήσουμε να εμπιστευόμεθα την Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της, τελούντες πάντοτε εν πλήρη επιγνώσει του γεγονότος, ότι «Υπάρχουν ακόμη δικασταί εις τας Αθήνας».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου