Μάλιστα, ο ελληνικός τρόπος καθιστά τις παρελάσεις συχνά αφορμή για διακρίσεις ανάμεσα σε παιδιά, βάσει των επιδόσεων, της καταγωγής ή του ύψους τους.
Προσωπικά θυμάμαι όταν πήγαινα σχολείο , δεδομένου ότι είμαστε τέσσερα παιδιά οι ψηλότεροι της τάξεως μας , και εν γένει ολόκληρου του σχολείου , τους εκλεκτούς μαθητές οι δάσκαλοι τους έβαζαν στη πρώτη σειρά , και τους αντιδραστικούς στη δεύτερη μαζί με τους πιο ''κοντούς'' !
Επίσης θυμάμαι ότι από μικρή ηλικία αντέδρασα αναφορικά με τις παρελάσεις, και τις περισσότερες φορές δεν συμμετείχα σε αυτές. Το ανάλογο και όταν υπηρέτησα , δεν συμμετείχα στις παρελάσεις , και όπως θυμάμαι με ενοχλούσε αφάνταστα όταν έβλεπα στις εξόδους και τις άδειες ορισμένους νέους να φορούν τις στρατιωτικές στολές, και κυρίως το εθνόσημο με τη σημαία, ( σημαία σταυρός ), αντί για τα πολιτικά ρούχα.
Πριν από δεκαετίες τάχτηκα δημόσια κατά των παρελάσεων , κυρίως των μαθητικών , τονίζοντας ότι πρέπει να καταργηθούν , και σε πλήρη αντιδιαστολή όσων φάσκουν και αντιφάσκουν και βρίσκονται σήμερα στην διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβα την ευθύνη και δεν ταλαντεύομαι.
Κάποια στιγμή , όπως θα διαβάσετε στη συνέχεια από τον καθηγητή κ. Δημήτρη Χριστόπουλο , πρέπει να βρούμε ‘Τι μας ενώνει’ , και δεν μπορεί να μας ενώνει ως λαό , και ειδικότερα ως τοπική κοινωνία , η πολιτική σπέκουλα , ο αναχρονισμός , και η συντήρηση.
Τι μας ενώνει ?
Προσωπικά θεωρώ ότι μας ''ενώνει'' η γλώσσα μας, η οποία καθημερινά ευτελίζεται, με τα greeklish και τα λατινικά - αγγλικά , τις αργκό κ.α., ενίοτε μας ενώνει το Ελληνικό φιλότιμο , το οποίο έχει φθίνουσα πορεία στις μέρες μας, ( είναι άγνωστο αν θα ισχύει από τις νέες γενιές στο μέλλον), και τις περισσότερες φορές , αντί των οργανωμένων συμφερόντων και των ιδιοτελών που ενώνουν τους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες , θεωρώ ότι μας ενώνει η αλήθεια , όπου την συναντάμε και διαπιστώνουμε ότι υφίσταται ακόμα και σήμερα στις μέρες μας.
# Τεχνολογικά δεν έχουμε πετύχει στη χώρα μας να εμφανίζονται Ελληνικά , αντί του τσίρκου greeklish και της αγγλικής, ειδικά στην ραδιοφωνία. ( RDS ). Επιστήμονες διαθέτουμε ; To ανάλογο θα ισχύσει και στην ψηφιακή ραδιοφωνία - τσίρκο greeklish.
Αυτό που πραγματικά μας ενώνει δεν υφίσταται στο Δήμο Γλυφάδας , διότι η τοπική κοινωνία ''δεν έχει δημόσια φωνή''. Τα αίτια αναζητήστε τα στα πολιτικά γραφεία των αστικών κομμάτων εξουσίας.
Η τεχνολογία δεν μας ένωσε στο Δήμο Γλυφάδας
Ακόμα και τεχνολογικά , τοπικά , δια μέσω του Δήμου δεν μας ένωσε απολύτως τίποτα. Το αντίθετο, διότι οι αξιότιμοι πολιτικοί των κοινών πρεσβεύουν τον αναχρονισμό , τα ιδιοτελή τους οφέλη , και τις επιθέσεις από χρηματισμένους , αντί της εκπροσώπησης και των δομών κοινωνικής συνοχής τις οποίες όφειλαν στο κοινωνικό σύνολο.
Αντιλαμβάνεστε ότι όσα ίσχυαν πριν από δεκαετίες , με τις διακρίσεις , το στιγματισμό, τον μιλιταρισμό , κ.α., ισχύουν κατά τον ίδιο τρόπο ακόμα και σήμερα και οι βασικοί προαγωγοί είναι οι πολιτικοί των αστικών κομμάτων. Δεν μπορεί από τη μια - δια της επιβολής - να ισχύουν οι συντηρητικές και αναχρονιστικές αντιλήψεις , και από την άλλη η κοινωνία να δηλώνει προοδευτική ενώ επικροτεί δια της πλαγίας τη συντήρηση του αναχρονισμού αντί της προόδου. ( Κοιτάτε μόνο μπροστά κύριοι ; )
Kαθηγητής, κ. Δημήτρης Χριστόπουλος
Οι παρελάσεις είναι πολιτική σπέκουλα. Χρησιμοποιούν την κάθε κοινωνία προκειμένου να αναπαραχθούν αντιλήψεις οι οποίες είναι βαθιά συντηρητικές και αναχρονιστικές.
Ακόμη και αν ένα κομμάτι της κοινωνίας επιθυμεί και χαίρεται να βλέπει τα παλικάρια της να παρελαύνουν, έτσι ένα άλλο κομμάτι είτε είναι εναντίον, είτε έχει απαξιώσει εντελώς αυτή την ιδέα και απλώς αδιαφορεί, που νομίζω ότι είναι και το μεγαλύτερο κομμάτι.
Παρελάσεις στην Ευρώπη δεν υπάρχουν
Παρελάσεις υπάρχουν στα κράτη που έχουν ένα δύσκολο παρελθόν ή ένα συμπλεγματικό «παρών», είχε αναφέρει ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Δημήτρης Χριστόπουλος, o οποίος προσθέτει: «Κατεξοχήν, παρελάσεις βλέπουμε στην Τουρκία, για παράδειγμα, όπου υπάρχει μια λατρεία της σημαίας, και όχι απλώς αυτό αλλά κι ένας μιλιταρισμός κυρίαρχος μέσα στην ίδια την πολιτική ζωή, δηλαδή το πολίτευμα το ίδιο είναι μιλιταριστικού χαρακτήρα.
Αποτελεί ζητούμενο για την Ελλάδα σήμερα η αυτοπεποίθηση ότι εν πάσει περιπτώσει είναι μια πολιτική ενότητα ιδανικών και αξιών, και αυτό που ενώνει την πολιτική κοινότητα δεν είναι ο μιλιταρισμός της και ο στρατός της αλλά η στοχοπροσήλωση σε κάποιες αξίες. Και με αυτή την έννοια είναι κρίσιμος ο συμβολισμός. ‘Τι μας ενώνει’, δηλαδή».
Οι μαθητικές παρελάσεις «έχουν την επιπρόσθετη ιδιαιτερότητα ότι αφορούν σε ανήλικα άτομα, τα οποία έχουν περιορισμένη δυνατότητα να διαπραγματευτούν να αρνηθούν τη συμμετοχή υπό το φόβο του στιγματισμού σε μια διαδικασία αυτού του στρατιωτικού τύπου αντίληψης της συνύπαρξης που είναι προβληματική, κάτι που εντοπίζουν και οι παιδοψυχολόγοι: Αποτελεί πρόβλημα στον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσεται η ελεύθερη προσωπικότητα του παιδιού».
Οι στρατιωτικές παρελάσεις κόστιζαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη 7 επτά εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας παλιότερα είχε ανακοινώσει ότι από εδώ και στο εξής, χάριν περικοπών, θα μετέχουν μόνο πεζοπόρα τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων, το οποίο σήμερα δεν ισχύει, διότι οι παρελάσεις είναι ανάλογες του παρελθόντος και το ίδιο δαπανηρές.
Η εναντίωση απέναντι σε εκδηλώσεις που έχουν τις ρίζες τους σε καθαρά φασιστικού τύπου αντιλήψεις είναι αν μην τι άλλο και ιδεολογικά νομιμοποιημένη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου