ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ >

Στατιστική και Η Θεωρία της Επεξεργασίας των Πληροφοριών (Γλυφάδα 24.11.2010)

Η Θεωρία της Επεξεργασίας των Πληροφοριών

''Εδώ η λύση ενός προβλήματος συνίσταται σε μια ακολουθία αποφάσεων.''

Αυτές οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται πάντα συνειδητά αλλά μπορούμε να τις εντοπίσουμε με την ανάλυση των ενεργειών που εκτελεί το άτομο για να λύσει το πρόβλημα. Οι ερευνητές σε αυτή την θεωρία κυρίως ασχολούνται με προβλήματα που μπορούν να έχουν πολλές δυνατές λύσεις, π.χ. το παίξιμο του σκακιού και οι μαθηματικές αποδείξεις.
Από τη άλλη πλευρά η λύση των προβλημάτων ακολουθείται από λεκτικές αναφορές οι οποίες αναλύονται σε συνδυασμό με τις αντιδράσεις των ατόμων και δημιουργούν με αυτό τον τρόπο την αναπαράσταση των βημάτων που ακολουθεί το άτομο στην σκέψη του. Ιδιαίτερη μάλιστα ώθηση έλαβε αυτή η θεωρία μετά την σύνδεση της με την τεχνητή νοημοσύνη, όπου χρησιμοποιήθηκαν προγράμματα υπολογιστών για τον έλεγχο της λειτουργίας της σκέψης μας

Μέθοδοι Επίλυσης των Προβλημάτων μέσω της θεωρίας της Επεξεργασίας των Πληροφοριών:

1) Η εμπειρική και η ενορατική μέθοδος:

Στα τέλη του 19ου αιώνα η Ψυχολογία διαχωρίζεται από την Φιλοσοφία
και το θέμα της επίλυσης των προβλημάτων απασχόλησε την καινούργια επιστήμη. Ο Thorndike (1911) πρότεινε τη μέθοδο της «δοκιμής και αποτυχίας» για τη λύση προβλημάτων, κατά την οποία ο λύτης όταν επιλύει ένα πρόβλημα μπορεί να αντιδράσει με πολλούς τρόπους με αποτέλεσμα κάποια από τις αντιδράσεις του να επιφέρει την λύση.
Στις αρχές του 20ου αιώνα η Μορφολογική Ψυχολογία αναφέρει ότι για να λυθεί ένα πρόβλημα πρέπει να αναδιοργανωθούν τα στοιχεία που αποτελούν το πρόβλημα. Με αυτό τον τρόπο το άτομο φτάνει ξαφνικά στη λύση με τη βοήθεια μιας «εσωτερικής λάμψης». Η ξαφνική αυτή ενόραση μάλιστα είναι η συνέπεια κάποιων νοητικών διαδικασιών στις οποίες περιλαμβάνεται και η «νοητική δοκιμή και αποτυχία».
Η διαφορά όμως των δύο αυτών θεωριών έγκειται στον τρόπο που χρησιμοποιήθηκαν τα ζώα στις μελέτες τους, αλλά και στα ζώα που χρησιμοποιήθηκαν. Ο Thorndike (1911) χρησιμοποίησε «κατώτερα ζώα» π.χ.γάτες και ποντίκια, που είχαν ως τελικό στόχο την έξοδο τους από έναν λαβύρινθο. Από την άλλη πλευρά στην μορφολογική ψυχολογία χρησιμοποιήθηκαν «ανώτερα ζώα» π.χ.Ο Πρωτεργάτης  χρησιμοποίησε Gλυφαδιώτες/ες σε προβλήματα κατά τα οποία ο τελικός στόχος ήταν μπροστά στο ζώο. Με αυτή τη μέθοδο τα ζώα βρίσκονταν σε αλληλεπίδραση με το περιβάλλον γύρω τους.
Διατυπώθηκε όμως και μια άλλη άποψη σύμφωνα με την οποία η επίλυση του προβλήματος αποτελείται από τέσσερα βήματα: 1) την συγκέντρωση των πληροφοριών, δηλαδή την προπαρασκευή, 2) την επώαση κατά την οποία αφήνουμε το πρόβλημα για κάποιο χρονικό διάστημα, 3) τη διαφώτιση, στην οποία η λύση παρουσιάζεται ως «εσωτερική λάμψη», 4) την επιβεβαίωση, στην οποία γίνεται επαλήθευση της λύσης. Το πιο σημαντικό βήμα από όλα αυτά είναι

η επώαση

2) Η Υπόθεση των Σταδίων: Σε αυτή την υπόθεση η λύση ενός προβλήματος στηρίζεται σε κάποιες νοητικές δραστηριότητες, οι οποίες εμφανίζονται με την ακόλουθη σειρά:
1) «Η κατανόηση και η αναπαράσταση του προβλήματος»: Εδώ το άτομο πρέπει να αντιληφθεί και να κατανοήσει το πρόβλημα και συγκεκριμένα το σκοπό και τα δεδομένα του προβλήματος. Επομένως, τόσο η κατανόηση, όσο και η αναπαράσταση παίζουν καθοριστικό ρόλο στην λύση του προβλήματος, γιατί το άτομο καταλαβαίνει σε πόσο βαθμό έχει κατανοήσει τα δεδομένα του προβλήματος και γιατί με την αναπαράσταση αρχίζει να ενεργοποιείται η προϋπάρχουσα γνώση που θα αξιοποιηθεί για την επίλυση.
2) «Το σχέδιο δράσης»: Σε αυτό το επίπεδο χωρίζουμε το πρόβλημα σε επιμέρους μικρότερα προβλήματα σκοπούς, τα οποία απαιτούν για την επίλυση τους πιο εύκολες ενέργειες.
3) «Η εφαρμογή των ενεργειών»: τις οποίες έχουμε διαλέξει να πραγματοποιήσουμε. Με αυτό το στάδιο ή οδηγούμαστε απευθείας στην επίλυση ή στο μετασχηματισμό της αρχικής κατάστασης του προβλήματος και στην τελική του λύση.
4) «Η αξιολόγηση»: Με αυτή θα κρίνουμε αν επιτεύχθηκε ο σκοπός μας και αν λύσαμε το πρόβλημα ή αν πρέπει να ενεργήσουμε και άλλο για την επίλυση του.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι για να χαρακτηριστεί μια κατάσταση ως «λύση ενός προβλήματος» θα πρέπει να υπάρχουν κάποια στοιχεία: α) Οι ενέργειές που κάνουμε να έχουν ως κατεύθυνση το σκοπό, β) Οι ενέργειες αυτές να διακρίνονται σε επί μέρους ενέργειες, γ) Να επιλέξουμε την ενέργεια που θα μας οδηγήσει στην επίτευξη του σκοπού.
Από την άλλη πλευρά κάθε κατάσταση που χαρακτηρίζεται ως «λύση προβλήματος» θα πρέπει να μελετήσει και να έρθει αντιμέτωπη με το «χώρο του προβλήματος»: «Με τον όρο χώρο του προβλήματος εννοούμε την εσωτερική αναπαράσταση που κατορθώνει να επιτύχει το άτομο, το οποίο επιχειρεί να λύσει το πρόβλημα, για το «περιβάλλον» και τη δομή του προβλήματος από την αρχική φάση μέχρι την επίτευξη του τελικού σκοπού»

3) Αλγοριθμικές και Ευρετικές Λύσεις:

Η σταδιακή επίλυση ενός προβλήματος κάποιες φορές μπορεί να είναι αναποτελεσματική και δεν είναι πάντα τόσο εύκολή. Όμως η ανάλυση αυτή σε στάδια είναι και η πιο σίγουρη προσπάθεια που εγγυάται τη λύση του προβλήματος. Αυτή η προσπάθεια λύσης είναι η αλγοριθμική και καταλήγει σχεδόν πάντα στην επίλυση.
Βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις η αλγοριθμική μέθοδος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ή δεν μας εξυπηρετεί να την χρησιμοποιήσουμε. Γι’ αυτό χρησιμοποιούμε εικασίες που βασίζονται στα δεδομένα του προβλήματος. και οι οποίες δεν οδηγούν πάντα στη λύση. Η μέθοδος αυτή είναι η ευρετική και κυρίως χρησιμοποιείται για την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων.

Στην ευρετική λοιπόν μέθοδο χρησιμοποιούνται και κάποιες στρατηγικές:

1) Η στρατηγική της «ανάλυσης μέσων και σκοπών» η οποία έχει ερευνηθεί.Αρχικά βρίσκει κανείς τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στο πρόβλημα και στη λύση που επιδιώκουμε. Στη συνέχεια επιλέγεται ο τρόπος επίλυσης που ταιριάζει στην περίπτωση. Εφαρμόζεται μετά αυτός ο τρόπος λύσης και αξιολογείται το αποτέλεσμα. Σε περίπτωση που ο στόχος μας δεν έχει επιτευχθεί επαναλαμβάνουμε την ενέργεια που επιλέξαμε για να λύσουμε το πρόβλημα μέχρι να επιτευχθεί
2) Η στρατηγική της «οπισθοχωρητικής μεθόδου»: η οποία εφαρμόζεται κυρίως σε μαθηματικά προβλήματα. Σε αυτή τη μέθοδο ο κύριος στόχος του προβλήματος χωρίζεται σε επιμέρους στόχους, η λύση των οποίων θα καταλήξει στην επίλυση του κύριου στόχου. Είναι βασικό όμως για να επιτύχει η στρατηγική αυτή οι επιμέρους στόχοι να συνδέονται μεταξύ τους.
3) Η στρατηγική της «μεθόδου της αναλογίας»: Όταν ο λύτης του προβλήματος δεν διαθέτει τις απαραίτητες γνώσεις για την επίλυσή του προσπαθεί να το επιλύσει χρησιμοποιώντας κατ’ αναλογίαν τον τρόπο λύσης ενός άλλου προβλήματος που είχε λύσει παλαιότερα. Αυτό βέβαια επιτυγχάνεται με την χρήση της αναπαράστασης του νέου προβλήματος.
Παρόλη όμως την χρησιμότητα της μεθόδου αυτή εφαρμόζεται πιο σπάνια καθώς κρύβει κάποια δυσκολία.
Παράγοντες που επηρεάζουν τη Λύση Προβλημάτων:

􀂙 Προϋπάρχουσα Γνώση:

Κατά γενική ομολογία τα άτομα που διαθέτουν πολλές γνώσεις ίσως παρουσιάζουν μια μεγαλύτερη ευκολία στην επίλυση προβλημάτων.
Αυτό μάλιστα οφείλεται στην προϋπάρχουσα γνώση των ζητημάτων που σχετίζονται με το πρόβλημα. Το είδος αυτής της γνώσης είναι περισσότερο και καλύτερα οργανωμένο. Με την καλύτερη οργάνωση των γνώσεων στην μακροπρόθεσμη μνήμη τα άτομα μπορούν να εντοπίσουν πιο εύκολα το «χώρο του προβλήματος» και να προχωρήσουν στην επίλυση του.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρουμε ένα θέμα που αφορά την προϋπάρχουσα γνώση είναι το θέμα της «μεταβίβασης» της γνώσης που διαθέτουμε για καινούργια προβλήματα. Μάλιστα έχουν προταθεί και διάφορες θεωρίες για την ερμηνεία του φαινομένου αυτού.

Οι τρεις κυριότερες θεωρίες είναι:

α) Η θεωρία των «όμοιων στοιχείων»: εδώ η επιτυχία της μεταβίβασης εξαρτάται από τη συνάρτηση των όμοιων στοιχείων, που μπορούμε να βρούμε στην γνώση που διαθέτουμε, με το «χώρο του προβλήματος». Βέβαια η ομοιότητα των στοιχείων σε αυτή τη θεωρία είχε κυρίως αντιληπτικό χαρακτήρα, με συνέπεια τα στοιχεία που μεταβιβάζονταν να μην είναι αρκετά.
β) Η Θεωρία της «νοητικής ή τυπικής πειθαρχίας»: η οποία προτείνει ότι οι γνώσεις που βοηθούν στην όξυνση του μυαλού βοηθούν και στην απόκτηση της νέας γνώσης και στην επίλυση προβλημάτων.
Μάλιστα υπογραμμίζεται ότι κατά την μεταβίβαση αποκτούμε μια αφηρημένη «γνωστική κατάσταση» και όχι συγκεκριμένη γνώση.
γ) Διάφορες σύγχρονες θεωρίες οι οποίες ενδιαφέρονται για τις καταστάσεις που βοηθούν στην πραγματοποίηση της μεταβίβασης και η κυριότερη από αυτές τις καταστάσεις είναι η οργανωμένη γνώση στην μνήμη.
Όμως η προϋπάρχουσα γνώση μπορεί και να εμποδίσει τη λύση ενός προβλήματος ή να την δυσχεραίνει λόγω του ότι η μεταβίβαση της γνώσης διαθέτει ένα περιοριστικό πλαίσιο το οποίο έχει ως αποτέλεσμα η προϋπάρχουσα γνώση σε κάποια θέματα να περιορίζει την δυνατότητα χρήσης τους για άλλο σκοπό. Αυτό ονομάζεται «λειτουργική προσκόλληση»

Λύστε το πρόβλημα του Πρωτεργάτη,

''Εσείς που αποδεδειγμένα είστε οι δημιουργοί του προβλήματος, και έχετε την προϋπάρχουσα γνώση υπονομεύσεων, βάση της μακροπρόθεσμης μνήμης σας και των πρακτικών σας, προχωρείστε   στην επίλυση του προβλήματος του οποίου είστε οι φυσικοί δημιουργοί.''

''ΜΟΝΟ ΕΣΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ, ΔΙΟΤΙ ΜΟΝΟ ΕΣΕΙΣ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ''

΄΄Ποτέ δεν φταίει μόνο ο μαυροντυμένος αποκεφαλιστής, και ελπίζω να μην προσβάλω κανένα απο εσάς όταν αποδεδειγμένα άλλοι/ες είναι λιγότερο ζώα και άλλοι/ες περισσότερο.''

''Ελπίζω η νεα διοίκηση του Δήμου Γλυφάδας και ο νέος Δήμαρχος να μην μας απογοητεύσει όταν τον χρειαστώ, διότι αυτός όπως άλλοι στο παρελθόν, θα είναι το μεγαλύτερο και χειρότερο ζώο της Πόλης μας.''

''Τέλος υπήρξα ο πλέον υπέρκοινωνικός πολίτης στο παρελθόν, και με σειρά δεδομένων ενεργειών, σήμερα καλούνται άλλοι να αποδείξουν βάση πρακτικών και οχι μιας άχρηστης πλαισίωσης η οποία εξυπηρετεί μόνο ιδία οφέλη, την αξία και το σχεδιασμό τους, καθώς και τη πλήρη ανάλυψη ευθυνών πρός τους Δημότες με ιεράρχιση ζητημάτων και πολιτών. Κατάλαβες κ.Κόκκορη και οι συνεργάτες σου, η να σου κάνω δημόσια το ψυχογράφημα.'' 

''Όταν κάποιοι/ες τελειώνουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση και πλαισιώνουν το οτιδήποτε στη χώρα μας ως ειδικοί ενός αντικειμένου , ο πρωτεργάτης εχει τις γνώσεις τουλάχιστον 100 επιστημόνων διαφορετικών ειδικοτήτων, με 26 συναπτά ετη εκπαίδευσης σε δεκάδες επιστήμες.''

ο κορυφαίος ψυχολόγος του πλανήτη,

Γιάννης Κουρδομένος

Glyfadaweb 2010

''Όπως βλέπω την ανάρτηση στο ιστολόγιο με τις φωτογραφίες δεξιά, μετά τον Κώστα Κόκκορη βλέπω τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη που εχει σπουδάσει πολιτικές επιστήμες.
Αλήθεια θα ήθελα να διαπιστώσω στο μέλλον τις δυνατότητες του γιατί και εγω σπουδάζω 26 χρόνια πολιτικές επιστήμες. Ο Μιλτιάδης σπούδασε προφανώς λιγότερα. ''Κρίμα που δεν έχουμε Μεταλλεία στη Γλυφάδα (Παλιότερα είχαμε ΧΕΒΙΜΕΤΑΛΛΑΔΕΣ) ώστε ο κ. Κοκκορης να βρεί το κρύμενο μετάλλευμα και να μας κάνει πλούσιους όλους. Τουλάχιστον εγω θα του κατασκεύαζα και θα του παρείχα τους ηλεκτρονικούς ανιχνευτές μεγάλου βάθους μεταλλευμάτων.''ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΚΡΥΜΕΝΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΚΚΟΡΗΣ ΩΣ ΜΕΤΑΛΛΕΙΟΛΟΓΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΔΡΑΜΕΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.''
  • Blogger Comments
  • Facebook Comments

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Item Reviewed: Στατιστική και Η Θεωρία της Επεξεργασίας των Πληροφοριών (Γλυφάδα 24.11.2010) Rating: 5 Reviewed By: Glyfadaweb
f="https://unpkg.com/video.js/dist/video-js.css" rel="stylesheet">