Το ελληνικό κοινοβούλιο εξέλεξε τον Καραμανλή Πρόεδρο της Δημοκρατίας στα μέσα του 1980, θέση την οποία υπηρέτησε έως το 1985. Παραιτήθηκε πρόωρα, λίγους μήνες πριν τη λήξη της θητείας του, όταν ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά ότι το κόμμα του δε θα υποστήριζε την επανεκλογή του, αλλά θα πρότεινε τον Χρήστο Σαρτζετάκη για νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ο Καραμανλής τότε επέκρινε τη στάση αυτή του Παπανδρέου, αλλά η κυβέρνηση απαγόρευσε τη μετάδοση της δήλωσής του από την κρατική τηλεόραση.
Το 1989 και εν μέσω της πολιτικής κρίσης που περνούσε η χώρα είπε την περίφημη φράση: «η χώρα μετεβλήθη σε ένα απέραντο φρενοκομείο».
Θέτουμε τη φράση του Καραμανλή σήμερα, διότι στο συνταγματικό και πολιτειακό πλαίσιο του Αυγούστου του 1952, ο Καραμανλής επιδίωξε τη συμβολική και πραγματική αποκοπή από το θεσμικό πλαίσιο της δικτατορίας.
Ο Καραμανλής την 1η Αυγούστου επανέφερε σε ισχύ το σύνταγμα του 1952, με εξαίρεση τις διατάξεις για τη βασιλεία, για την οποία επιφυλάχτηκε να κριθεί σε δημοψήφισμα, ενώ σήμερα η χώρα παραμένει ένα απέραντο φρενοκομείο, στο οποίο δεν υφίσταται ούτε συνταγματική ομαλότητα, και κυρίως δεν υφίσταται δίκαιο, διότι η πολιτεία δεν μεταρρυθμίζει - αναθεωρεί - το σύνταγμα σύμφωνα με τα δεδομένα του παρόντος, ούτε παρέχει με γοργό βηματισμό αναπροσαρμογές σε ισχύοντες νόμους για πραγματική δικαιοσύνη.
Στο προηγούμενο δημοσίευμα κάνουμε αναφορά στη ζημία που μας έχει επιφέρει αυτό το κράτος δια μέσω όσων λειτουργούσαν κατά το δοκούν για τα δικά τους συμφέροντα και κατά του Συντάγματος, και είναι χαρακτηριστικό πως μπορεί να ισχύουν τέτοιες ακρότητες σε δημοκρατικό πολίτευμα.
Η αθώωση από τη πλευρά της δικαιοσύνης, όσων αποδεδειγμένα παρανομούσαν, και συνελήφθησαν επ' αυτοφώρω, και η καταδίκη όσων δεν λειτουργούσαν και δέχτηκαν καταχρηστικές κατασχέσεις, ( ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ) καταμαρτυρά ότι η χώρα είναι φρενοκομείο, η ακόμα ότι οι δικαστικοί λειτουργοί αποφασίζουν κατόπιν εντολών (...) παραμερίζοντας σύνταγμα και νόμους.
Όσοι μετέχουν στην Ελληνική δικαιοσύνη πρέπει να εξεταστούν επιμελώς από τους φυσικούς προϊσταμένους τους για το σύνολο των αποφάσεων τους.
Η χώρα παραμένει φρενοκομείο, και δεν υπάρχει η άμεση παρέμβαση από τη πλευρά των αρμοδίων. Τουλάχιστον εμείς ανήκουμε σε μια σχολή - γενιά - που τα λάθη μας τα πληρώνουμε αδιαμαρτύρητα, και όπου είμαστε λάθος να πληρώσουμε, και όπου σφάλαμε επίσης να πληρώσουμε, σε καμία περίπτωση όμως να πληρώνουμε τα λάθη, η τη σκοπιμότητα των υπολοίπων.
Όπου θεωρούμε ότι έχουμε δίκιο, και δεν το βρίσκουμε σύμφωνα με όσα ισχύουν, οδηγούμαστε στο σημείο της εκρήξεως.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου